Takkie

Hello

Vandaag even een heel serieuze blog. Over een van onze honden, Takkie.

Wij hebben 2 teckels. Zipke, een black and tan gladharig van 10 jaar. Takkie, een bruine ruwharige van 9 jaar. Hiervoor hebben we een golden retriever gehad, Troy, maar die hebben we op 12 jarige leeftijd laten inslapen omdat ze ziek was. Toen hadden we Zipke al en daarna is Takkie erbij gekomen omdat we graag nog eentje wilde.

Takkie en Zipke zijn 2 speelse eigenwijze teckels. Takkie is een beetje de sukkel van de 2. Heeft 2 keer dezelfde poot gebroken. Een keer zelfs op vakantie in Zeeland. Heel zielig want ze kon het water niet in toen. Zipke is heel actief en fit. Een brok met spieren. Haar oren zijn wat klein vergeleken andere teckels maar dat staat haar wel.

Genoeg overbodige informatie. Ik wil vandaag iets kwijt over Takkie. Zoals ik al zei is Takkie altijd een pechvogel geweest. Nu weer helaas…



Begin april begon Takkie al een beetje raar te doen. Stond vaak sloom naar de grond te staren en had niet echt meer pit. Deed niet meer spelen met Zipke en liep heel slecht mee in het bos. We dachten dat ie gewoon aan het verouderen was en dat het misschien wel voorbij zou gaan.
Wij op vakantie en de honden bij familie. We hebben natuurlijk verteld dat Takkie soms wat sukkelig doet. Toen we terug waren ging alles nog een beetje hetzelfde.
Toch even op internet gezocht en zagen iets over de schildklier. Naar de dierenarts…
Onderzoeken gedaan en daar kwam uit dat het niet lag aan de schildklier. Maar als het erger werd moesten we het in de gaten houden. Het werd erger.
We gingen goed opletten en kregen doordat ze misschien minder goed ging zien. Dus thuis wat kleine testen gedaan en weer even googlen. Haar pupillen waren vrij groot. Daarop kwam uit dat ze misschien een erfelijke ziekte had volgens internet. Waarbij ze soort van verblindt wordt door het licht wat binnen komt. Daardoor minder gaat zien en uiteindelijk blind wordt. Weer naar dierenarts met die informatie. En dit was het probleem.

Takkie reageerde niet op een brokje, doordat ze deze niet zag. Volgens de dierenarts was ze toen nog niet volledig blind maar over een paar maanden waarschijnlijk wel. We moesten oppassen dat ze niet agressief wordt. Dit gebeurt bij sommige honden maar we waren niet bang dat dit bij Takkie zou gebeuren. Takkie is altijd heel vriendelijk geweest tegen iedereen. Verder moesten we opletten met dingen in huis verplaatsen en als er veel mensen zijn.

Deze uitslag was een enorme klap voor ons. Takkie is echt mijn schatje. Zipke natuurlijk ook maar die is altijd meer een moedershondje geweest. Zipke vertrouwd ook niet iedereen. Familiehond. Sinds de uitslag merken we echt dat Takkie bijna volledig blind is. In de bossen loopt ze tegen bomen, op straat tegen lantaarnpallen en stoepjes ziet ze niet. Thuis weet ze ongeveer de weg, maar soms kan ze het niet goed inschatten en loopt ze iets te ver door zodat ze tegen de kast aanloopt bijvoorbeeld. Dit is zielig om te zien maar we proberen haar zo goed mogelijk te helpen en steunen. Uitlaten doen we nog soms met Takkie. Ze blijft aan de riem en soms gaan we alleen met Zipke. Gelukkig kan ze in de tuin haar behoefte doen.

Nu is de afschuwelijke vraag: Is ze nog gelukkig en kan ze hiermee verder leven?
Pap en mam hebben het er weleens over maar dit kan ik niet aanhoren. Als ik er al een beetje aandenk barst ik. We kunnen haar niet bij iemand anders laten logeren dus vakantie is geen optie. Ook niet om haar mee te nemen.
Mam zegt ook dat ze haar nu ook niet meteen laten inslapen maar we moeten het in ons achterhoofd houden. We zijn ook erg bang voor de reactie van Zipke als Takkie weg is. Zipke en Takkie zijn als zusjes. Zipke verwent Takkie vaak (nu vaker) met een lekker likbeurt. Daardoor zijn de oren van Takkie super schoon. Het is ook zo lief als je ze ziet. Verder liggen ze vaak bij elkaar op de bank of in de mand. Maar als Takkie weg is, zal Zipke het niet begrijpen en er zijn gevallen van honden die een soort van heimwee krijgen naar de andere hond. Takkie moet weleens naar de kapper en dan piept Zipke alles bij elkaar. Nu is het dat Zipke naar de bossen gaat en Takkie piept.

Takkie slaapt nu heel veel. Spelen doet ze al lang niet meer. Slapen deed Takkie al meer dan Zipke. Het fijnste vind ze om bij je te liggen onder de badjas. Dit probeer ik nu elke avond om toch haar een plezier te doen.

Denk dat dit het wel zo is voor nu. Ik wilde dit graag kwijt omdat Takkie zo’n lieve schat is en ik nu nog echt niet kan bedenken dat ze weg zou zijn. Ik probeer soms wat te updaten over hoe het gaat met Takkie.

Bye Bye